امیر همایون خرم در سال ۱۳۰۹ در بوشهر متولد شد. وی نوازندهٔ ویولن، موسیقی‌دان و آهنگساز و از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود. نام همایون را مادرش به دلیل علاقه فراوان به موسیقی اصیل ایرانی و مقام‌های موسیقی اصیل و به خصوص دستگاه همایون ، برای او برگزید. همایون بارها از نقش مادرش در موفقیت های خود، سخن ها گفته است. او در همان عنفوان کودکی و تحت تاثیر خانواده، به موسیقی علاقمند شد علاقه او به حدی بود که در ۱۰ سالگی با ابزار و تخته چوب ، به سر هم بندی یک ساز برای خودش مشغول شد . مادر که این علاقه شدید را در او دید، یک ویولن برایش خرید و به آموزش او مشغول شد.
خرم در سن ۱۰–۱۱ سالگی به مکتب ابوالحسن صبا راه یافت و با استعداد و علاقه شگرف خود وی را تخت تاثیر قرار داد . پس از سه سال افتخار شاگردی در محضر استاد صبا و به پیشنهاد ایشان در آزمون نوازندگی رادیو شرکت کرد و به رادیو راه یافت. همایون خرم نت و مفاهیم تئوری موسیقی را از کتابهای استاد علینقی وزیری و استاد روح‌الله خالقی آموخت و توانست از هر لحاظ خود را به عنوان یک موزیسین کامل معرفی کند و در هر دو زمینه نوازندگی و آهنگسازی به اوج برسد.
وی ضمن تسلط در نوازندگی و بداهه نوازی، آهنگسازی خلاق و کم نظیر و در عین حال مسلط به ظرایف نظری و تئوریک موسیقی ایرانی است و از این نظر پژوهشگر و محققی بی مانند به شمار می‌رود. آثار همایون خرم را می توان بخشی از حافظه تاریخی موسیقی ایران دانست آثاری همچون تو ای پری کجایی، رسوای زمانه منم ، ساغرم شکست ای ساقی، مینای شکسته، غوغای ستارگان ، بگذر از کوی ما، پیک سحری و طاقتم ده از جمله آثاری هستند که بارها و بارها شنیده و خوانده شده اند. وی عضو شورای عالی موسیقی رادیو، رهبر ارکستر سازهای ملی، استاد دانشکده موسیقی ملی و هنرستان شبانه، آهنگساز در برنامه های موسیقی ایرانی و خصوصاً برنامه گلها، رهبر ارکستر گلها و سولیست ویولن بوده است. کتابهای غوغای ستارگان، ردیف اول ، ردیف دوم و چهار مقام کتابهایی هستند که به آثار و خاطرات استاد می پردازند. وی در سال 1391 در سن 82 سالگی در تهران درگذشت.
یک پاسخ