ولفگانگ آمادئوس موتسارت آهنگساز اتریشی و موسیقی‌دان کلاسیک در سال 1756 به دنیا آمد. موتسارت در زندگی کوتاه خود بیش از ۶۰۰ قطعه موسیقی شامل موسیقی برای اپرا و همچنین شامل سمفونی، کنسرتو، موسیقی مجلسی، سونات، سرناد و موسیقی برای گروه کُر ساخت. پدر و مادر وی لئوپلد و آناماریا پرتلل موتسارت هستند. وی از همان دوران خردسالی خود را به عنوان یک پدیده در عرصه موسیقی معرفی کرد و در زمانی که تنها سه سال داشت شروع به آهنگسازی کرد و از محبوبیت و شهرت بسیار زیادی در اروپا برخوردار شد. وی اولین سمفونی خود را در هفت سالگی ساخت و زمانی که دوازده سال داشت برای اولین بار اپرای کاملی را تجربه کرد. همچنین لازم به ذکر است که موتسارت در همه ژانرهایی که در طول زندگی اش مرسوم بود، آثار ماندگاری از خود به جا گذاشته است.
موتسارت تا سال ۱۷۷۷ در دربار سالزبورگ خدمت می‌کرد. باوجود اینکه او از کار در دربار راضی نبود؛ آثار زیبا و دل‌انگیزی را می‌ساخت. او در سال ۱۷۷۸ به همراه مادرش به مونیخ، مانهایم، و پاریس سفر کرد و در طول این مدت قطعه‌های بسیار زیبایی نوشت. او در همین موقع عاشق یک خواننده اپرا بانام آلویزا وبر، خواهر بزرگ کنستانز وبر همسر آینده‌اش شد. او همچنین در این سفر با آهنگسازان بسیار پرنفوذ و مشهوری، ازجمله یوهان کریستین باخ که یکی از بهترین دوستان وی شد، آشنا شد. کارهای باخ و ملاقات با او تأثیر زیادی در موتسارت و کارهای آینده‌اش گذاشت. موتسارت در پایان این سفر، در پاریس، مادرش را از دست داد.
در سال ۱۷۸۱ موتسارت به همراه کارفرمایش اسقف به وین رفت و در سال ۱۷۸۲ ، برخلاف عقیده پدرش با کنستانز وبر در وین ازدواج کرد. همچنین او در این سال اپرای دستبرد به حرمسرا را نوشت و شهرت بسیاری پیدا کرد. پس از آن چندین کنسرتو برای پیانو نوشت که تمامی آن‌ها را هنگام اجرا کردنشان از برداشت. موتسارت با آثار یوهان سباستین باخ و گئورگ فریدریش هندل تحت نظر بارون بارُن گاتفریت فان سویتن اخت گرفت. گاتفریت فان سویتن دارای تعداد زیادی کار در سبک باروک بود و هنرمندان جوان و موفق آن زمان را برای بحث و تبادل نظر در رابطه با موسیقی، به منزل خود دعوت می‌نمود. سبک موسیقی باروک طوری در روح موتسارت اثر گذاشت که باعث تدوین دو اثر معروف خود: قسمتی از اپرای فلوت سحرآمیز و سمفونی شماره ۴۱ شد. در سال ۱۷۸۳ موتسارت به اتفاق همسرش یک سفر به سالزبورگ برای ملاقات با پدرش رفتند و با برخورد سرد او مواجه شدند. این بی‌اعتنایی سبب تدوین یکی از شاهکارهای موسیقی جهان (مَس در دی مینور) شد که البته ناتمام ماند.
در طول سال‌های ۱۷۸۲ و ۱۷۸۵ موتسارت تعداد زیادی کنسرتو تصنیف کرد که خودش تک‌نواز آن‌ها در کنسرتوهای پیانو بود، و این کارها تعدادی از بی‌نظیرترین و زیباترین کارهای وی محسوب می‌شوند. اجرای این کنسرتوها مبالغ زیادی برای او به ارمغان آورد. پس از سال ۱۷۸۵ موتسارت تعداد کمتری کنسرتو نوشت و اجراء کرد. گفته می‌شود که او در طول این دوره از زندگی‌اش به علت صدمه‌دیدن دستش نمی‌توانست کنسرت اجرا کند.
از ۵۵ سمفونی‌ای که موتسارت نوشته‌است فقط ۴۱ سمفونی دارای امضای وی می‌باشند و تمامی آن‌ها از نظر هنر و تکنیک جزء شاهکارهای موسیقی جهان به‌شمار می‌آیند. از جمع ۲۷ کنسرتوی پیانوی او ۱۷ تا از کنسرتوهای او در وین نوشته شد و باقی آن‌ها را در طول سفرهای گوناگونش به امید به دست آوردن شغل مناسب نوشت. علاوه بر سمفونی‌ها و کنسرتوهای پیانوی بسیار معروفش، موتسارت تعداد زیادی کنسرتو برای کلارینت، اُبوا، هورن، فلوت، بَسِت هورن، ویولا و ویولون نوشت. او ۲۳ کوارتت برای ویولون (String Quartet)، در حدود ۱۹ سونات برای پیانو، چندین فانتزی، آندانته، دیوِرتیم، کویینتت و هِکسِت، تعدادی کار برای کلیسا، و چندین مَس نوشت. او علاقهٔ زیادی به نوشتن اُپرا داشت و موزیک ۲۲ اُپرای بی‌نظیر را ساخت. امروز قطعات شیرین اپراهای او به نام آریا (Aria) به عنوان آهنگ‌های جداگانه خوانده می‌شوند.
دلیل اصلی مرگ موتسارت نامشخص است. در مدارک مربوط به مرگش، تب میلیاری شدید ناشی از بیماری سل علت آن ذکرشده است که از دیدگاه پزشکی امروزی به‌عنوان علت درست کفایت نمی‌کند. فرضیه‌های دیگری مبنی بر ابتلا به آلودگی تریشین، مسمومیت از جیوه، یا آنفلوانزا وجود دارد اما فرضیه‌ای که از همه مقبول‌تر است، علت مرگ را تب روماتیسم حاد بیان می‌کند که او از زمان کودکی سه یا چهار بار دچار حمله ناشی از آن شده بود. موتسارت در دسامبر سال ۱۷۹۱ درگذشت.
2 پاسخ