هوشنگ ظریف موسیقیدان ، ردیف دان ، مدرس و نوازندهٔ تار بود که در سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. او پس از گذراندن دوران ابتدایی وارد هنرستان موسیقی شد. استفاده از محضر اساتیدی همچون روح الله خالقی، جواد معروفی، حسین تهرانی و موسی معروفی، سبب شد تا مسیر آینده هوشنگ برای همیشه روشن شود. این هنرمند پس از اتمام تحصیلات عالیه خود عازم هنرکده موسیقی شد و درسال ۱۳۳۷ به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و فعالیت خود را به عنوان نوازنده و تکنواز در گروه‌های مختلفی مانند ارکستر موسیقی ملی، ارکستر صبا و… شروع کرد. او در دوره عالی هنرکده موسیقی از محضر استاد علی اکبر خان شهنازی جهت فراگیری ردیف بهره مند شد.
هوشنگ ظریف از سال ۱۳۴۲ به مدت ۱۷ سال به تدریس تار در هنرستان موسیقی پرداخت و از جمله شاگردان وی می‌توان حسین علیزاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی ، حمید متبسم و محمد شجاعی را نام برد. وی همچنین با گروه استاد فرامرز پایور سفرهای زیادی را به گوشه و کنار اروپا و آسیا داشته و با اجراهای حرفه ای خود نقش مثبتی در شناساندن موسیقی ایرانی ایفا نموده است. وی در یک بازه ۲۰ ساله نه تنها در داخل کشور، بلکه در کشورهای زیادی در دنیا به اجرای نوازندگی تار پرداخته که بیشتر آن اجراها با همراهی ارکسترهای وابسته به وزارت فرهنگ و هنر وقت بوده است.
در سال ۱۹۷۳ در راستای اجراهای آموزشی، چندین اجرا را در دانشگاه های آمریکا داشته است. همچنین در فستیوال های زیادی همچون فستیوال موسیقی شانکار لعل در هند و یا فستیوال موسیقی فرانسه در سال ۱۹۷۵ شرکت داشته است. او فعالیت های خود را مجدانه ادامه داده و اوج آن کنسرتهایی بود که در شهر وین اتریش، برگزار کرد و باعث اشاعه سریعتر موسیقی ایرانی گردید.
آثار بسیار زیادی از هوشنگ ظریف به جای مانده است که تعداد زیادی از ارکسترها و تکنوازی های ایشان که در شهرها و کشورهای مختلف و یا در رادیو و تلویزیون ملی اجرا کرده اند را شامل می شود. از جمله مجموعه های تکنوازی های ایشان همچون دشتی و اصفهان، همچنین همنوازی های متعدد وی به همراه استاد پایور، اجرای گوشه هایی از ردیف موسی خان معروفی و…از این آثار هستند.
آثار مکتوبی همچون کتاب دستور مقدماتی تار، نت نگاری و ویرایش کتاب هایی در مورد اساتید: جلیل شهناز، فرهنگ شریف، لطف الله مجد و ابراهیم سرخوش، همچنین کتاب مجموعه قطعات تالیفی خود ایشان از جمله آثار مکتوب استاد ظریف می باشد.
ساز تخصصی هوشنگ ظریف تار می باشد اما سه تار و تنبک را هم خوب می شناسد و برای این دو ساز هم شاگردان زیادی را در دوران تدریس خود پرورش داده اند . وی همچنین کتابی را با همکاری استاد حسین تهرانی با نام آموزش تنبک به رشته تالیف درآورد که در آن متد نوازندگی تنبک را تشریح نموده اند. کتاب دیگری که با همکاری استاد ظریف عرضه شده، کتابی است تحت عنوان ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران که در آن به تصحیح ردیف های آوازی مرحوم محمود کریمی پرداخته است.
هوشنگ ظریف پس از سال‌ها فعالیت در عرصه موسیقی سرانجام در سال ۱۳۹۸ در سن 81 سالگی به علت ایست قلبی در تهران درگذشت.
یک پاسخ