آرتور روبینشتاین نوازنده چیره دست پیانو لهستانی – آمریکایی در سال 1887 در لهستان به دنیا آمد. او از سه سالگی آموختن موسیقی را آغاز کرد . 7 ساله بود که برای نخستین بار در انظار عموم به اجرا پرداخت. در نه سالگی به برلین رفت و زیر نظر کارل هینریش بارث آموزش خود را ادامه داد .
روبینشتاین در سال ۱۹۰۰ زمانی که تنها ۱۳ سال داشت، برای نخستین بار با ارکستر فیلارمونیک برلین به اجرای زنده پرداخت. در سال ۱۹۰۴ به پاریس رفت و با اشتیاق زیاد فعالیت هایش در زمینه موسیقی را ادامه داد و با آهنگسازانی همچون Maurice Ravel, Paul Dukas و نوازنده ویولن Jacques Thibaud ملاقات کرد. او در سال ۱۹۰۶، نخستین برنامه ی زنده ی خود را در آمریکا همراه با ارکستر فیلادلفیا در تالار کارنگی اجرا نمود.
در خلال جنگ جهانی اول وی در لندن اقامت نمود و به عنوان مترجم نظامی مشغول به کار شد. او در آنجا همراه با نوازنده ویولن، اوژن ایزایی به اجرا پرداخت. در طی سالهای ۱۹۱۶ الی ۱۹۱۷ در کنسرتهایی در اسپانیا و آمریکایی جنوبی اجراهای بدیعی از قطعات هنرمندان برجسته موسیقی به نمایش گذاشت.
آرتور در سال ۱۹۱۹ بار دیگر به آمریکا سفر کرد و طی یه دهه بعد به شهرت بالایی رسید . اما بعد از کنسرت سال 1937 در کارْنِگی هال امریکا، در مقام نابغه شناخته شد. آرتور با آغاز جنگ جهانی دوم در هالیوود اقامت کرد و در ۱۹۴۶ به طور دائم مقیم امریکا شد.
روبینشتاین به هشت زیان مسلط بود و آثار فاخر ادبیات جهان را به زبان اصلی می‌خواند. به هنر، فلسفه و سیاست علاقمند بود و نگاهی فیلسوفانه به زندگی داشت. او شخصیتی شوخ و برون‌گرا داشت وخودش زندگی نامه دوجلدی «سالهای جوانیم» و «سالهای بسیارم» را به ترتیب در ۱۹۷۳ و ۱۹۸۰ به رشته تحریر درآورد.
آرتور روبینشتاین نه تنها در زمان حیاتش یکی از نوابغ نوازندگی پیانو بود بلکه هم‌اکنون نیز او را بعنوان یکی از بزرگترین نوازندگان مطرح آثار شوپن می‌شناسند. روبنشتاین بیش از ۲۰۰ اثر ضبط نمود. آثار بزرگانی چون شوپن، بتهوون ، موتسارت ، آلبنیس، موریس راول، ایگور استراوینسکی، دبوسی و دوکاس و… . او 85 سال از عمر ۹۵ سالۀ خود را در کنار ارکسترهای سمفونی بزرگ جهان بر روی صحنه رفت و سرانجام در سال 1982 در خانه اش در سوییس درگذشت.
