سرگئی راخمانینف

سرگئی واسیلیویچ راخمانینف نوازنده پیانو و آهنگساز اهل روسیه است که در سال 1873 در شمال غربی روسیه در خانواده ای اشرافی متولد شد . او خانواده ای هنر دوست و اهل موسیقی داشت والدین او هر دو از پیانیست های آماتور بودند. وقتی که او 4 ساله بود مادرش به او دروس مقدماتی پیانو را آموزش داد. اما این پدربزرگ او (Arkady Alexandrovich Rachmaninoff ) بود که معلمی از سنت پترزبورگ آورد تا به سرگئی 9 ساله  آموزش دهد.

راخمانینف پیش ازآنکه به تنهایی در سن 14 سالگی برای ثبت نام در کنسرواتوار امپریال به مسکو برود  در کنسرواتوار سنت پترزبورگ آموختن پیانو را ادامه داد. نیکولای زِوِرِف- معلم او-  فردی مستبد و سخت گیر بود .اما راخمانینف این را پذیرفت که آموزش های او موجب شد تا رفتار های کاری منظمی در او که پسری نسبتاً تنبل بود شکل بگیرد و بعد ها برای او مفید واقع شود. زمانی که او در کنسرواتوار بود با پیوتر ایلیچ چایکوفسکی ِ آهنگساز ملاقات کرد که او مشاور خوبی برای راخمانینف نوجوان شد تا بتواند نت پیانو برای اثر(باله ی زیبای خفته)  چایکوفسکی را  بسازد.

او در سال ۱۸۹۲ از کنسرواتوار دولتی چایکوفسکی مسکو فارغ‌التحصیل شد و در همین سال‌ها چندین قطعه پیانو و قطعات ارکستری تصنیف نمود. در سال ۱۸۹۷، پس از واکنش‌های انتقادی منفی به نخستین سمفونی‌اش با نام سمفونی شماره ۱، راخمانینف دچار افسردگی شد اما بعد از حدود 4 سال بهبودی یافت.

راخمانیف در 1909 جهت اجرای توری به ایالت متحده رفت و در این زمان کنسرت پیانوی شماره ی 3 خود را ساخت.کنسرت های موفق او در امریکا معروف شد اگرچه خود او از این سفر ناخرسند بود و درخواست های اجرای کنسرت های بعدی در امریکا به انضمام پیشنهاد رهبری دایم ارکستر سمفونی شهر بوستون را رد کرد.

انقلاب 1917 روسیه برای این آهنگساز روس به معنی پایان روسیه بود.این تغییر ،آسیبی جدی به وضعیت اجتماعی و زندگی او بود و مجبور شد سنت پترزبورگ را به سمت هلسینکی به همراه همسر و دو دخترش ترک کند. درحالیکه تنها یک دفترچه از ساخته هایش و دو موسیقی متن ارکستر از دو اپرای ناتمام خود را به همراه داشت. در نهایت او به امریکا مهاجرت کرد و بعد از امضای یک قراداد کاری با شرکتی توانست وضع زندگی خود را سامان بخشد.

راخمانینف در بسیاری موارد به عنوان یکی از بهترین پیانیست‌های زمان خویش و به عنوان آهنگساز، یکی از آخرین نمایندگان بزرگ موسیقی رمانتیک در موسیقی کلاسیک روسیه بود. تأثیرات اولیه از چایکوفسکی و کورساکف و دیگر آهنگسازان روس، باعث ایجاد لهجه‌ای کاملاً شخصی که شامل بیان رسمی تغزلی، رسانندگی وسیع و نبوغ اساسی شد، که وجوه تمایز رنگ‌بندی ارکستر هستند. او چندین اثر شامل پیانو کنسرتو شمارهٔ ۲ و پیانو کنسرتو شمارهٔ ۳ و همچنین یک راپسودی برای ارکستر و پیانو بر اساس یکی از کاپریس‌های پاگانینی به نام راپسودی بر اساس تمی از پاگانینی، سمفونی شماره ٢ و همینطور اتودهای تابلو  به جا مانده است.

آخرین اجرای او در فوریه ی 1943 در آلومنی جیمنازیم  دانشگاه تنسی در ناکس ویل بود که شامل چاپینز پیانو سوناتای شماره ی 2 میشد و دربردارنده ی مارش عزای معروف او نیز بود. راخمانینف درست 4 روز پیش از تولد 70 سالگی اش از بیماری ملانوما در سال 1943 در کالیفرنیا در گذشت.