جلال ذوالفنون موسیقیدان، ردیف دان و نوازندهٔ برجسته سهتار در سال 1316 در در آباده متولد شد. او که در خانواده ای هنردوست به دنیا آمده بود از همان کودکی با موسیقی انس گرفت. پس ازعزیمت به تهران وی نواختن سه تار را در سن ده سالگی شروع کرد و روز به روز بر تلاش خود در نواختن این ساز خوش صدا افزود و برای ادامه تحصیل به هنرستان موسیقی ملی رفت و در کنارسه تار با سازهایی چون تارو ویولن نیز به کار مشغول شد.
اودر هنرستان از آموزشهای موسی معروفی در زمینه تکنیک سهتار برخوردار شد. همزمان با تأسیس رشته موسیقی در دانشکده هنرهای زیبا، به آنجا راه یافت. آشنایی با شخصیتهای موسیقی ملی ایران از جمله نورعلی برومند و داریوش صفوت، شناخت تازهای از موسیقی اصیل ایران و امکانات وسیع سهتار برای وی به ارمغان آورد و از سال ۱۳۴۶ فعالیت خود را روی سهتار متمرکز کرد.
او از روشهای اساتیدی چون ابوالحسن صبا، ارسلان درگاهی و همچنین راهنماییهای احمد عبادی بهره یافت. پس از پایان دانشکده در همانجا و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران به تدریس سهتار پرداخت. در این سالها از راهنمایی یوسف فروتن و سعید هرمزی که از نوازندگان قدیمی سهتار بودند برخوردار گردید.
پس از انقلاب ذوالفنون در چند حیطه تأثیر گذار بود ، او با همکاری با شهرام ناظری و برخی دیگر از هنرمندان قطعات ماندگار زیادی برجای گذاشت كه اوج آن انتشار آلبوم گل صدبرگ و آتش در نیستان با شهرام ناظری و آلبومی از نگاه یاران با صدای صدیق تعریف بود. برخی دیگر از آثار ذوالفنون همانند پرواز و پرنیان به صورت آلبوم تكنوازی سه تار نیز منتشر شدهاند. از دیگر آثار جلال ذالفنون می توان به آلبومهای شرحِ فراق و بینشان با صدای حسامالدین سراج و داغ تنهایی با صدای عبدالحسین مختاباد اشاره کرد.
جلال ذالفنون اولین کسی است که کتاب مستقلی برای تدریس سه تار تدوین کرده است که همین امر موجب گسترش و جلب علاقمندان بیشتری به این ساز خوش صدای ایرانی گردیده است. از جمله ویژگی مهم سه تار نوازی استاد ذوالفنون سونوریته یا صدا دهی خاصی بود که او در هنگام نواختن سه تار به آن رسیده بود که مختص خود ایشان بود و می توان گفت که نوع سه تاری که او می نواخت و صدادهی و زخمه زنی اش منحصر به او بود و در شاگردانش نیز ادامه یافت.
جلال ذوالفنون در سال ۱۳۹۰ در اثر خونریزی داخلی پس از جراحی قلب باز، در کرج درگذشت.
