اردشیر کامکار نوازندهٔ کمانچه، قیچک، دف و ویولن و از اعضای گروه کامکارها است که در سال 1341 در سنندج به دنیا آمد. حضور در خانواده ای که همه اهل هنر و موسیقی بودند موجب شد که او نیز همچون پدر و برادرانش به سمت موسیقی برود. او از سن کودکی به نواختن و آموزش ساز ویولن نزد پدر خود (حسن کامکار) مشغول شد.او ردیف سنتی را نزد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت.
او که عضوی از گروه خانوادگی کامکار بود به همراه دیگر اعضای گروه در سال 1360برای تکمیل تحصیلات آکادمیک به تهران آمدند. پس از چندی، تحت سرپرستی محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان، به همراه تنی چند از دیگر هنرمندان، به عضویت گروههای شیدا و عارف درآمدند. این دو گروه کنسرتهای موفّقیّت آمیزی را با خوانندگی محمدرضا شجریان و شهرام ناظری به اجرا گذاشتند.
اردشیر کامکار هرچند با سازهای ویولن و قیچک آشنا بود اما در ساز کمانچه تبدیل به استادی ممتاز شد. یکی از مهمترین ویژگیهای نوازندگی اردشیر کامکار این است که او توانسته است پوزیسینهای هفت به بالا و صداهای هارمونیک را در ساز کمانچه اجرا کنند حال آنکه چنین ویژگیهایی مختص ساز ویولن است اما او با تکنیک فوقالعاده و قوی پوزیسیونهای ۷ به بالا را اجرا می کند. او توانست با خلاقیت منحصر به فردش آثار ابوالحسن صبا به نام “به یاد صبا” و “بر تارک سپیده” را به گونهای متفاوت اجرا کند.
از آثار ماندگار اردشیر کامکار در آهنگسازی و کمانچهنوازی میتوان به آلبوم ناشکیبا (با خوانندگی همایون شجریان)، به یاد صبا، بر تارک سپیده، زهی عشق، راز نگاه و بیغبار (با همنوازی شروین مهاجر) اشاره کرد. همپنین می توان معروفترین اثر وی را آلبوم بیداد محمدرضا شجریان بهمراه پرویز مشکاتیان دانست.
یک پاسخ