آموزش ساز کاخن در آموزشگاه اورنگ:

کاخون یا کاخن (به اسپانیایی: Cajón) تلفظ:[kaˈxon] نوعی ساز کوبه‌ای است. کاخن لغتی اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است .این ساز یکی از محبوب‌ترین سازهای کوبه‌ای چه در اجراهای خیابانی، چه در استودیو و چه در اجراهای روی استیج است. اصالت این ساز به کشور پرو می‌رسد. اولین باری که در متون نام کاخن دیده شد، در میانه قرن نوزدهم بود، هرچند که قدمت این ساز به حدود دو قرن پیش‌تر می‌رسد. زمانی که برای بردگان آفریقایی نواختن درامز ممنوع شده بود و به همین خاطر آن‌ها به دنبال گزینه دیگری برای خودشان بودند.

شکل ظاهری ساز:

کاخن جعبه ای شش وجهی و مکعب مستطیل شکل است که پنج وجه آن را از یک لایه چوب نازک به ضخامت 3/1 تا 2 سانتیمتر (5/0 تا 75/0 اینچ) می سازند . وجه ششم (که یکی از مستطیل هاست) از یک لایه تخته سه لای نازک پوشانیده می شود . این وجه که سطح ضربه خورنده یا سر(Head) کاخن است “تاپا” (Tapa) نام دارد . حفره صدا(Sound hole) در وجه كناری „تاپا” تعبیه می گردد .صفحه چوبی تاپا را معمولا به طور کامل به جعبه ساز نمی چسبانند. به طوری که در نواحی فوقانی اش فقط در چند نقطه به ساز متصل است. با این تمهید هنگام ضربه زدن به “تاپا” صدایی گِزمانند و خاص با افه لرزشی به گوش می رسد .

نحوه نواختن ساز:

اساس نوازندگی کاخن ضربه زدن است. نوازنده برای نواختن این ساز، روی ساز نشسته و با دو دست خود به صفحه ی تاپا ضربه میزند. نکته ی مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که نوازنده پس از ضربه زدن، باید همان لحظه دست خود را بردارد. در واقع ما در هیچ قسمت از نوازندگی کاخن، دستمان را روی صفحه تاپا نگه نمیداریم.

سه سبک نواختن برای این ساز وجود دارد: پرویی، کوبایی و فلامینکو که در ایران رایج ترین سبک نوازندگی این ساز، سبک فلامینکو میباشد. در بخش تئوری ساز  نیز خطوط حامل این ساز برخلاف خطوط حامل رایج به صورت پنج خط نیست و معمولاً دارای دو و یا سه خط میباشد.

ما در آموزشگاه اورنگ به آموزش کاخن در کلیه سطوح مقدماتی تا پیشرفته و به کلیه گروه های سنی می پردازیم.