فرِدی مرکوری خواننده، ترانه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ موسیقی بریتانیایی بود که در سال 1946 در زنگبار تانزانیا به دنیا آمد. وی عمدتاً به عنوان خوانندهٔ اصلی گروه موسیقی راک کوئین شناخته می‌شود. مرکوری در خانواده‌ای زرتشتی با ریشه‌های فارسی-هندی به دنیا آمد. هنگامی که فردی ۸ سال سن داشت، خانواده او، او را به یک مدرسه در بمبئی (مومبای کنونی) فرستادند. او در هند شروع به یادگیری ساز پیانو کرد . تنها پس از گذشت مدت کوتاهی، مرکوری اولین گروه موسیقی خود را با نام The Hectics ساخت. اما در سال ۱۹۶۳، او به شهر زنگبار بازگشت.
بعد از انقلاب خونین سال ۱۹۶۴در کشور تانزانیا ، مرکوری به همراه خانواده اش به کشور انگلستان رفتند و در شهر لندن به زندگی پرداختند. او در کالج Ealing College of Art به تحصیل پرداخت و با موزیسین‌های مختلفی آشنا شد.
مرکوری پس از فارغ‌التحصیلی، به چند گروه موسیقی پیوست. او که تحت تأثیر خوانندگی رابرت پلنت بود، در سال ۱۹۶۹ به گروه موسیقی ایبکس پیوست که بعدها به رکیج تغییر نام داد. پس از اینکه این گروه از هم پاشید، او به گروه دیگری به نام سور میلک سی ملحق شد. با این حال، این گروه هم در اوایل ۱۹۷۰ از هم پاشید.
مرکوری در دهه ۱۹۶۰ هنگامی که تازه به لندن آمده بود، با درامر راجر تیلر و گیتاریست برایان می آشنا شد. آنها پس از مدتی با بیسیستی به نام جان دکان آشنا شدند. سپس در سال ۱۹۷۱ این چهار نفر گروه موسیقی ای را تشکیل دادند که مرکوری نام آن را کویین گذاشت و اولین کنسرت این گروه در ماه ژوئن همان سال برگزار شد.
این گروه هیچگاه سبک موسیقی خاصی نداشت و ترکیب عناصر هوی متال و گلم راک در آلبومهای آنها دیده می شد. علیرغم ترکیبی چشمگیر از هارمونی های آوازی باشکوه و آثار چند لایه گیتار، کوئین در ابتدا نتوانست توجه زیادی را جلب کند. رویکرد بلندپروازانه گروه هم در زمینه ترانه سرایی و هم در تولید استودیویی با آهنگ «Bohemian Rhapsody» از آلبوم شبی در اپرا در سال ۱۹۷۵(نوشته شده توسط مرکوری) که از آن به عنوان یکی از ماهرانه‌ترین ترانه‌ها در تاریخ موسیقی عامه‌پسند یاد می‌شود، به اوج خود رسید . این آهنگ نه هفته در صدر جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا قرار گرفت.
این گروه در ادامه با انتشار آثاری همانند A Day at the Races در سال ۱۹۷۶، News of the World در سال ۱۹۷۸، The Game در سال ۱۹۸۰ و After the Works در سال ۱۹۸۴، توانست به یکی از بزرگترین گروه‌های موسیقی در دنیا تبدیل شود. فروش آلبومهای آنها سرعت گرفت و کنسرت‌های این گروه با انبوهی از جمعیت برگزار می شد.
فردی مرکوری ۱۰ ترانه از ۱۷ ترانه مشهور کوئین را نوشته است که به جز راپسودی بوهمی می‌توان به ملکه قاتل (Killer Queen)، کسی برای دوست داشتن (Somebody to Love)، ما قهرمانیم (We Are the Champions)، الان متوقفم نکن (Don’t Stop Me Now) و چیزی دیوانه‌وار که به آن عشق می‌گویند (Crazy Little Thing Called Love) اشاره کرد.
مرکوری نه تنها خواننده و آهنگساز فوق العاده ای بود، بلکه در اجرا نیز استعدادی خارق العاده داشت. او به خوبی راه ارتباط با طرفداران را می دانست و همین او را به یک چهره افسانه ای تبدل کرد. مرکوری به دلیل گرایشات جنسی اش همواره زندگی پر حاشیه ای داشت و در نهایت در سال ۱۹۸۵ رابطه‌اش با جیم هاتن را به صورت آشکارآغاز کرد. هاتن در سال‌های آخر زندگی مرکوری همیشه همراه او بود و حتی تا لحظه آخر زنده بودنش او را رها نکرد. فردی مرکوری در سال ۱۹۹۱، هنگامی که ۴۵ سال سن داشت، به دلیل ابتلا به بیماری ایدز جان خود را از دست داد.
