جلیل شهناز موسیقیدان و نوازندهٔ سرشناس تار بود که در سال 1300 در اصفهان به دنیا آمد. او در خانوادهای هنر دوست پرورش یافت و تقریباً همه اعضای خانوادهاش با موسیقی آشنایی داشتند، پدرش شعبان خان علاقه زیادی به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سهتار و سنتور هم مینواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود. شهناز از کودکی به موسیقی علاقهمند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز آغاز کرد. پشتکار و استعداد جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
جلیل شهناز از سال 1328، در رادیو اصفهان به نوازندگی پرداخت و در سال 1336 به تهران آمد و فعالیت خود را در برنامه گلها، ارکستر حسین یاحقی و … ادامه داد. اساتید و کارشناسان موسیقی سال ۱۳۳۶ را سرآغاز اوجگرفتن درخشش جلیل شهناز میدانند . شهناز در برنامه گلها با ساز خود معروفترین خوانندههای ایرانی از جمله تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را هم راهی میکرد. وی به همراه حسن کسائی و تاج اصفهانی، در گروه یاران ثلاث حضور داشت و همچنین نقش فعالی در جشن هنر شیراز ایفا کرد.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و سید محمد موسوی (نی) «گروه اساتید موسیقی ایران» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرتهای متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت. حاصل این همکاری آلبوم کنسرت اساتید موسیقی ایران با آواز شهرام ناظری است که مورد استقبال نیز قرار گرفت.
جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تنبک آشنایی داشت. معروف است که او در شیوه نوازندگی میتوانست با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند. او بداهه نواز قهاری بود و بداهه نوازی از برجستهترین ویژگیهای موسیقیایی وی برشمرده میشوند.
از شهناز نقل می کنند که همواره ردیف را تمامی سرمایهی موسیقی ایرانی می دانست و عقیده داشت تدریس آن بسیار مهم است. او می گفت : نحوه و کیفیت انتقال ردیف تماماً به معلم و مدرس بستگی دارد. معلم باید ردیف را درک کرده باشد وبا آن زندگی کرده باشد. تدریس ردیف کار هر معلمی نیست.
از جلیل شهناز آثار بسیاری به جای مانده است که از آن جمله می توان به : آلبوم عطرافشان، غمزده (همایون خرم، جلیل شهناز، امیرناصر افتتاح)، پانزده قطعه برگزیده برای تار ، تار و ترمه، انتظار دل، خلوت گزیده (با صدای استاد محمدرضا شجریان)، نرگس مست (با صدای حسام الدین سراج)، سکوت (با صدای ایرج بسطامی)، تمنای وصال (با صدای عبدالحسین مختاباد)، در سکوت باغ (هم نوازی با حسن کسایی) و بسیاری آثار دیگر اشاره کرد.
جلیل شهناز پس از تحمل یک دوره بیماری و همچنین به دلیل کهولت سن در سال ۱۳۹۲ در سن ۹۲ سالگی در تهران درگذشت.
